Hein wandelt dit weekend niet mee. Hij laat zakelijke
belangen voor gaan. En het spreekwoord luidt nu eenmaal: “Zaken gaan voor het
meisje” (lees: wandeling).
 |
| Focussen op de camping The Tunery |
In túnkerij
Om half tien rijden Jan en Foekje de camping The Tunery net
zuidelijk van Gennep op. De kampeerplaats is behoorlijk ver van de doorgaande
weg verwijderd en het laatste stuk gaat over onverharde paden waarin nogal wat
gaten en stukken wasbord zitten. De slagboom van de camping is, als ze arriveren,
dicht maar met een handige beweging tornt Foekje het roodwitte gevaarte omhoog
en rijdt Jan de auto het terrein op. Tineke heeft als gebruikelijk de koffie
klaar. De buren van nummer 7 zijn gisteren al naar Gennep gereden en hebben de
eerste nacht al in hun Kip-Compact doorgebracht. Zij zullen hier, als de
eigenaar des campings dat toestaat, voor een week hun bivak opslaan.
Eergisteren ontdekten we dat het tracé van het Pieterpad op
honderd meter langs de camping loopt. Daarom kiezen we er voor om de camping
vandaag als finishplaats te gebruiken. Door deze handige move hoeven we alleen
maar met een auto naar het startpunt van de route te rijden. Maar omdat we de
camping als eindpunt gebruiken wordt de etappe iets langer dan we normaal
gewend zijn te wandelen. Je ziet maar weer: elk nadeel heeft zijn voordeel – en
andersom.
 |
| Een fraai uitkijkje over Groesbeek |
 |
| Konijnengaas |
 |
| Hotze leest voor uit "Pieterpad deel 2" |
Konijn
Gezamenlijk rijden we naar het eindpunt van de vorige
etappe, het beginpunt van vandaag. In Groesbeek laten we de zwarte Focus achter
en wandelen het dorp in. Het glooiende landschap biedt ons direct al fraaie
uitkijkjes over het dorp en haar omgeving. Jammer dat het uitzicht wordt
beïnvloed door een laagje laaghangende bewolking.
Na een paar honderd meter komen we langs de eerste
bezienswaardigheid van vandaag; een klein dierenparkje, waar een breed scala
aan dieren is ondergebracht. Een konijn
wringt zijn snuit in het ijzeren hekwerk om wat blaadjes groen aangereikt te
krijgen. Hotze neemt de gelegenheid te baat om zich in het te volgen traject
van vandaag in te lezen. Hij is dit weekend degene die de groep op
bezienswaardigheden langs de route moet voorbereiden.
 |
| Wat is herfstachtiger dan beukennootjes |
 |
| Als je voor elk blad wat je ziet liggen tien Eurocent krijgt ben je een rijk man |
 |
| Het is rustig op de paden rondom Groesbeek |
De atmosfeer is vochtig maar het is absoluut niet koud. In
de bossen voelt het zelfs klam aan. Bij de eerste stop, een bankje met heiig
uitzicht, worden de truien uitgetrokken en de mouwen opgestroopt. Het is dat we
weten dat het herfst is, maar de natuur heeft voorjaarsachtige trekjes. De
schaarse regendruppel die op ons neerkomt deert ons niet. Het lover van de
beukenbomen heeft de kleur van vers nieuw blad en het mos is op sommige
plaatsen zo groen dat je zou denken dat het net onder een laag sneeuw vandaan
is gekomen.
Langzame start
De route heeft veel fotogenieke plaatsen waardoor we maar
slecht op gang komen. Op veel plekken nemen Tineke en Jan een fotomomentje
waardor het wandelen voor korte tijd stokt. Zij stellen vast dat je je wel dood
kunt fotograferen. Op een verhoogde plek in het terrein waarop een bankje staat, rusten we wat, eten we een koek en genieten we van het fraaie uitzicht.
 |
| Met uitzicht over de wijngaard "Klein Amerika", tien hectare groot |
 |
| Het landschap is glooiend en biedt op sommige plaatsen mooie vergezichten |
Tamme kastanjes
Hotze maakt terloops melding van het feit dat we nu op de
Sint Jansberg zijn. Tijdens de tocht zal hij dat een paar malen herhalen. Hij
zit er niet ver naast want we wandelen door het Zevendal, een smeltwaterdal dat
is gevormd in de één na laatste ijstijd, zo’n 150.000 jaar geleden. In de
hellingen van de Sint Jansberg ontspringen beekjes die het dal van water
voorzien. Het kwelwater komt op uit de hellingen en vormt diepe erosiekommen. De
berg is dan maar 66 meter hoog, de paden die erover en erlangs voeren hebben
behoorlijke stijgings- en dalingspercentages.
De heuvels zijn begroeid met statige beukenbomen en door het
heuvelachtige terrein krijgen we vaak de mooiste doorzichten te zien. En, als
zo vaak al tijdens het Pieterpad, stellen we vast dat de natuur in Nederland
echt heel mooi is. Helaas zijn de oppervlaktes evenwel vaak niet groter dan een
paar voetbalvelden. (Redactie: Misschien is het nog niet zo’n slecht idee om de
voetbalvelden in ons land om te bouwen in natuurgebieden door er inheemse bomen
in te planten.)
 |
| Net naast de route ligt deze koe te rusten. Ons passeren doet haar niet opschrikken |
 |
| De sterkste vrouw van het Pieterpad-team |
 |
| Het mos in het bos is zacht en groen |
De route van vandaag ligt bezaaid met tamme kastanjes.
Sommige kastanjes liggen ‘los’ op het pad maar er liggen er ook veel nog in de
dop. Onderweg nemen we van beide soorten mee. De vlijmscherpe naalden op de
schil prikken door de kleding en de rugzak heen. Met de woorden: “ik kan ze
niet laten liggen’ raapt Hotze met regelmaat kastanjes op.
Op de plek waar ooit een oud vervallen en belangrijk
buitenverblijf heeft gestaan treffen we een paar bomen aan die liefdevol omarmd
worden door Hedera. Hoewel; omarmd is een iets te fraaie voorstelling. De
wortels draaien zich grillig rondom de statige bomen.
 |
| En Foekje was natuurlijk met de kopgroep mee….. |
 |
| De paden zijn hier en daar wel een beetje modderig |
 |
| Omarming 2 |
 |
| Omarming 1 |
 |
| De diepe dalen in het landschap bieden fraaie doorkijkjes |
 |
| Fraaie doorkijkjes dus |
 |
| Links ligt Duitsland, in het midden lopen Hotze en Tineke en rechts is Nederland |
Hoog Duitsland
Even verderop lopen we evenwijdig aan de Duitse grens. Het
verschil tussen Nederland en Duitsland kan nergens zo groot zijn als hier.
Nederland ligt aan onze rechterhand en is vlak en open terwijl aan de
linkerkant van het pad het land zich opheft en een soort aarden wand vormt. Mocht
je dit verschil ter plekke ontgaan dan wordt je door de vele grenspalen wel
gewezen op de gedifferentieerde grondgebieden.
Het is inmiddels zonnig geworden en de wind voelt warm aan.
Nog meer kledingstukken worden uitgetrokken en Hotze diept zijn pet uit zijn
rugzak op. Na een haakse bocht naar rechts verlaten we de grens en bewandelen
een kilometerslange rechte weg die ons rechtstreeks naar Gennep leidt. We
hebben wind tegen en dat is lekker. Soms is het gewoon heerlijk als je in de schaduw
van bomen kunt wandelen. De temperatuur is in een kort tijdsbestek stevig
opgelopen.
 |
| Walnoten te koop |
We missen
bezienswaardigheden
Hotze, onze reisgids, maakt ons er op attent dat we weldra
langs landgoed ‘De Kroef’ komen, een oude hoeve die voor het publiek is opengesteld.
Met belangstelling kijken we uit naar de oude boerderij, temeer omdat je er ook
even kunt rondkijken. En misschien is er wel een bankje waar we onze lunch
kunnen gebruiken.
We wandelen en kijken rond, maar van een oude boerenhoeve
treffen we geen enkel spoor aan. Net voor Gennep staat op het erf van een
boerderijtje een bord dat ze walnoten te koop aanbieden. Tineke en Foekje kopen
elk een zak. Enigszins verbolgen over het feit dat we weer een
bezienswaardigheid hebben gemist wandelen we Gennep in. We stellen vast dat we
al zeker 80% van de bijzondere punten, zoals in het routeboek vermeld, hebben
gemist. Het begon al in Drenthe toen we het monument van Bep en Toos misten.
Langs een drukke straat staat een Pieterpadbankje. De
bijgevoegde steen meldt ons dat het nog 164 kilometer tot de Sint Pieterberg is
en dat we 326 kilometer hebben afgelegd. We drinken onze thee en eten het
restant van de broodjes en verbazen ons over de drukte op straat.
 |
| Er hingen paraplu's in Gennep, maar het bleef gelukkig droog |
Spoorwegstad Gennep
In Gennep zelf is het verder rustig. De route voert ons
dwars door het oude stadje. Gennep is gelegen aan de monding van de Niers en
was al in de Romeinse tijd een strategische locatie. Een Romeins fort lag op de
plaats waar nu de restanten van huis Gennep liggen, een ooit machtige burcht op
de landtong tussen de Maas en de Niers. Tussen 1830 en 1839 heeft Gennep aan
België toebehoord en vormde samen met Ottersum de noordelijkste dorpen van onze
zuiderburen. In de tijd dat Gennep hoofdzetel was van de Noord Brabantsch
Duitsche Spoorwegmaatschappij heeft de stad grote bloei gekend, maar in de
tweede wereldoorlog heeft de stad veel schade geleden. De zware Duitse
locomotief “Lok 84” is het monument ter herinnering aan spoorwegstad Gennep.
 |
| Lok 84 kan noch meer voor- noch meer achteruit |
Na Gennep schieten we achter een industrieterreintje het bos
weer in. De laatste kilometers hakken er zowaar nog even in. Het is een
vermoeiende dag. Niet alleen vanwege de kilometers maar zeker ook door het weer, dat met deze hoge temperatuur
toch een behoorlijk hoeveelheid energie uit je lichaam slurpt. Foekje kwam er
halverwege de tocht achter dat ze haar zooltjes niet in de schoenen had gedaan
en voelt haar eigen voetzolen nu een beetje gloeien. Na nog een korte stop gaan
we verder onder de A77 door. Via allerlei kleine en vaak modderige bospaadjes
komen we op het zandpad dat rechts af de route af de route volgt en links af
naar de camping gaat.
 |
| Voor het laatst vandaag is er een korte pauze met een snelle blik op de route. Hoever is het nog? |
 |
| De laagstaande zon zorgt voor mooi diffuus licht |
Linksaf naar de camping
Opgelucht slaan we dus linksaf en na honderd meter zijn we
bij de caravan. Hotze en Jan rijden naar Groesbeek om de startauto op te halen
en de dames bekommeren zich over het avondmaal, wat hopelijk niet het laatste
zal zijn. Als de heren de caravan binnen schuiven staat er zoete couscous op
tafel. Tegen acht uur rijden de buren van nummer 9 naar Molenhoek waar ze bij
de grote Toekan een kamer hebben gereserveerd.
