Coevorden – Hardenberg (19 kilometer)

Aarzelende start

Het wordt een dag met een langzaam begin. Nee, niet het wandelen, maar de aanloop tot de wandeling van vandaag. Want je zou denken dat als je op locatie bent het mogelijk zou moeten zijn om eerder te starten dan wanneer je ’s-morgens eerst van Grou naar de start moet rijden. Maar vandaag slagen we daar absoluut niet in.

Klaar voor de start; niets vergeten?

Jan en Foekje arriveren net na negen uur bij de caravan. Eerst is er even tijd voor een bakkie troost natuurlijk. Het is alweer snel gezellig in de knusse caravan, maar na een kop koffie gaan Hein en Jan op pad om de finish-auto naar de bestemming van vandaag ‘Hardenberg’ te rijden. Drie kwartier later zijn ze terug en pikken de rest van het wandelgezelschap weer op van de camping. De start-auto wordt op dezelfde plaats neergezet dan waar de finish-auto een dag eerder stond. Omdat het zaterdag is denken we de het parkeerterrein wel grotendeels gevuld zal zijn, maar hoe verrassend, we zijn de enige. 

Uitpakken en weg wezen

Koeken van een lekkere bakker

De tocht van vandaag start met een wandeling door Coevorden. Weer komen we langs de ganzenhoedster. Aan het grote plein in de stad zit een lekkere bakker; tenminste dat wat hij in de etalage heeft uitgestald ziet er lekker uit. Tineke koopt er een pak lekkere koeken waarvan de eersten op het plein aan de ‘hongerige’ wandelaars worden uitgedeeld.  De tocht van vandaag komt net als gisteren overigens, hortend en stotend op gang. Reden? Er zijn onderweg te veel winkeltjes.

De ganzenhoedster van Coevorden

 Net als we over het spoor zijn halen we een klein groepje kinderen in die wordt begeleid door drie vrouwen; ogenschijnlijk de moeders. Zij wandelen vandaag ook een deel van het PP. Als Jan ze probeert aan te sporen om een hoger tempo te wandelen, bijt een van de deelnemertjes hem toe: “Maar WIJ lopen vandaag al twee uur, hoor meneer!” Bijdehandje! Ons bekruipt het vermoeden dat we vandaag de hele dag met de kinderen zijn opgescheept, maar als zij bij een ooievaarsnest net iets langer blijven staan kijken nemen wij voorzichtig een voorsprong. Een voorsprong die we gaandeweg het parcours verder uitbouwen.

Earrebarre

Artificieel natuurgebied

We zijn Coevorden uit en passeren het buurtschapje Klooster, dat als het ware aan de stad vastzit. Via een klein, artificieel natuurgebiedje lopen we achter de straat langs waaraan het B&B van Jan en Foekje gevestigd is. Door de dichte begroeiing kunnen we het huis niet ontdekken. De kleine heuveltjes waarop we lopen zijn aangelegd om het nieuwe industrieterrein wat er achter is aangelegd aan het oog van de bewoners van het gehucht te onttrekken.  Aan het einde van de heuvels staat het kunstwerk “De Drentse Poort”. Nou ja; kunstwerk? Het is inderdaad een poortje, gemaakt van zwerfkeien. Deze poort maakt deel uit van een stenen beeldenroute, waarvan wij tijdens eerdere etappes ook al onderdelen van hebben gezien. Dat de poort “de Drentse Poort” wordt genoemd lijkt evident. Twee kilometer later lopen we de provincie Drenthe uit en zijn we van de ene stap op de andere in Overijssel.

De Drentse Poort; onze toegang tot Overijssel

Wat het is? Geen idee! Maar van dichtbij ziet het er adembenemend mooi uit

Door de bomen het bos niet zien……

Een Drents landschap en Duitse windturbines

De natuur is nu helemaal 'los'

Boeren yoghurt 80 cent per stuk

Nadat we een stinkende waterzuiveringsinstallatie zijn gepasseerd wandelen we een heel recht stuk door de landerijen. Hier is het wat aan de kale kant, met aan de rechterkant bomen in de verte en aan de linkerzijde Duitse windmolens in de verte. Het is heerlijk zonnig weer en we hebben een zacht briesje in de rug. Bij het Coevorderkanaal, net ten noorden van De Haandrik staat een onbewoonde picknicktafel met daarop een koelbox. Een plaatselijke boer verkoopt hier Boerenlandyoghurt van de Lidl voor 80 cent per stuk. We pakken onze tassen uit en lunchen er uitgebreid. De uitzichten rondom zijn enorm. We kunnen zelfs Duitsland zien liggen. Op het moment dat wij de boel weer inpakken komt het groepje kinderen van zostraks voorbij. Als we daar maar niet achteraan hoeven lopen. Maar nee! Als wij de brug oversteken is er van de kinderen, hoewel het een lange rechte weg is, geen spoor meer te bekennen. Een paar meter verder wordt ons duidelijk waarom. De groep is een weiland in gelopen en heeft achter een groepje bomen een verplichte pauze. Een van de kinderen heeft een blaar. Wij in onze groep doen daar het zwijgen toe.

Verboden de dieren te voeren….

Gemekker

De tocht van vandaag is afwisselend. Al moet wel opgemerkt worden dat we vandaag beduidend meer wandelaars tegenkomen dan dat we normaal gewend waren. Zou het, hoe zuidelijker we komen, steeds drukker worden? Net voor Gramsbergen worden we opgeschrikt door een licht gemekker. Op een omheind veldje lopen een paar geitjes. Tja, en daar komen we natuurlijk niet aan voorbij zonder dat daar aandacht aan is besteed.  Het kleine drietal vermaakt de wandelaars door lekker te mekkeren en totaal niet te doen wat Foekje van ze vraagt. En na het duidelijk “nee Foekje, we nemen geen geit mee” van Jan, wandelen we verder Gramsbergen in.

Je zou er zo eentje in je rugzak steken

Gramsbergen is een prachtig stadje. De oude kern is grotendeels authentiek. Bij de kerk staat een klein standbeeldje dat is gewijd aan de wandelaars van het Pieterpad. We nemen er een korte pauze. Jan gebruikt het intermezzo om de broekspijpen van zijn broek te ritsen. Het is aangenaam warm dus daar kan hij de rest van de route wel zonder.

Standbeeldje van Pieterpad-wandelaars. Zó wandelen wij ook

De charme van oorlogvoeren

Na Gramsbergen en een oversteek over de rivier de Vecht komen we aan in Ane. Dit plaatsje is bekend van de lokale opstand tegen het bisschoppelijke gezag in 1227. In dat jaar had een legertje Drentse boeren onder leiding van Rudolf van Coevorden het leger van de landsheer, de Utrechtse Bisschop Otto II het moeras ingelokt en met knuppels, speren en zeisen afgeslacht. Een jaar later werd hardhandig orde op zaken gesteld. Rudolf van Coevorden werd gevangen genomen en geradbraakt in Hardenberg. Genoegzaam stellen we vast dat oorlog voeren vroeger toch veel meer charme had.

Prachtige wandelpaden

Na Ane pauzeren we nog even. Te midden van omgeploegde landerijen bezetten de Brouwers een bankje. Foekje en Jan kiezen, laag bij de grond en vanwege het hoge gras uit de wind, domicilie op de meegebrachte plaid. In het gezichtsveld vult een grote combain telkens nieuwe grote opleggers met hooi. Het is nog ongeveer 5 kilometer tot aan de finish. Een melding die door Tineke, vanwege het feit dat ze door de aanwezigheid van een paar fikse blaren niet zo lekker loopt, met vreugde wordt begroet.

De Brouwers bezetten het bankje

Een omweg

De routegids meldt dat we door het ‘Engelandsche Bos’ zullen wandelen. Omdat het de laatste kilometers nou niet bijzonder bebost is geweest verheugen we ons erop. Maar hoe anders is de werkelijkheid. De route is rond om het bosje gemaakt en komt nu uit bij een nieuw aangelegd deel van de oude Loozensche Linie. Het gaat hierbij om één bastion van een verdedigingslinie uit de tijd van Napoleon die de oostgrens van ons land moest afschermen tegen opdringerige Duitsers.

Langs het Engelandsche Bos

De laatste kilometers naar Hardenberg gaan vlot onder de voeten door. In de verte zien we de oude bisschoppelijke stad al liggen. Nadat we de lange loop- en fietsbrug over de vecht oversteken staan we meteen in het centrum van de stad. We moeten nog even door omdat de auto bij de brandweerkazerne geparkeerd staat en dat is nog een dikke kilometer lopen. In Hardenberg kopen we bij de plaatselijke kruidenier een dikke rookworst voor in de erwtensoep die voor straks op het menu staat.

In gelid steken we de rivier de Vecht over

Erwtensoep XXXL

Als we drie kwartier later in de knusse caravan zitten verzorgt Hein de erwtensoep. De rookworst XXXL wordt gesneden en in de soep gedrukt. Het eindresultaat mag er zijn. De snert is van goede kwaliteit en de grote hoeveelheid worst maakt er, als dat het al niet was, een echte maaltijdsoep van. Onder het eten wordt de dag van vandaag geëvalueerd. De ‘teneur générale’ is dat het wederom een prachtige wandeldag was.

Meer worst dan snert

Hein en Jan doen, net als de avond ervoor, de afwas en daarna rijdt het drietal, dat vrijdagochtend naar Coevorden was gereden, weer terug naar Grou. De komende week zullen we het volgende weekend gaan inplannen. Spannend!

Wij staan niet onder de duim. Als wij zeggen dat we de afwas doen dan doen we de afwas