Een dagje Maastricht

Om negen uur staan beide Focussen klaar op de oprit. De bagage voor één nacht in een B&B en de nodige wandelschoenen liggen achter in de auto’s. De koffiekannen zijn gevuld en de koeken zijn gebakken en gekocht. Klaar dus voor weer een weekendje Pieterpatten. Sterker nog; het laatste weekend Pieterpad.

In colonne rijden we Grou uit en schieten de A32 op. Het is donker weer en er staat een stevige zuidenwind, maar het is droog. Beide auto’s blijven bij elkaar in de buurt om na anderhalf uur parkeerplaats ‘De Schaars’ op te rijden. “Die Schaars komt me bekend voor”, hoor ik u denken. Dat klopt. U herinnert zich waarschijnlijk het artikeltje uit het Arnhems Dagblad, dat op een van de laatste blogs is weergegeven.

De beide auto’s parkeren achter elkaar op de redelijk volle parkeerplaats. Allen, behalve Jan, wandelen meteen naar de, bij het aanwezige tankstation aangeboden, sanitaire voorziening. We drinken straks koffie en voordat er wat in kan, moet er eerst weer wat uit. Jan bewaakt beide Fordjes en verbaast zich over een aftandse touringcar die, zij het helemaal onbemand, aan de overzijde van de parking staat.

De eerste drie toiletgangers zijn snel terug. Wat was er gebeurd, zaten de wc-deuren (weer) op slot? Nee dat niet. Maar voor de toiletten stond een lange rij wachtenden; afkomstig uit de eerder genoemde bus. Het betreft een reisgezelschap uit Tsjechië dat, om de reis zo goedkoop mogelijk te houden, net zo lang in een bus zit totdat de blazen van de passagiers op knappen staan, en en masse bij de toilettaire voorziening uit worden gelaten. Er klinkt enig gemor in de gelederen; verontwaardiging alom.

Steamy windows

Het is zachtjes gaan regenen, reden om in de rode auto onze koffie te nuttigen. De dampende vloeistof zorgt er in no-time voor dat alle ramen beslaan, waardoor het uitzicht eerst wat vertroebelt om even later helemaal te verdwijnen. Als de koffie uit is gedronken en Jan en Foekje uitstappen om in hun eigen auto plaats te nemen vraagt Jan: “Moet er nog iemand naar het toilet?” De gammele touringcar is, terwijl wij in de auto zaten te dampen, ongemerkt vertrokken. Snel bezoeken Tineke, Hein en Foekje het toilet, gelukkig, ze kunnen meteen doorlopen.

Op de eerste etage van de Bed & Breudje

We starten beide voertuigen en rijden verder. Tegen half een staan we weer voor onze Bed&Breakfast ‘de Munsterhoeve’ in Munstergeleen. We sjouwen de bagage naar binnen. De Brouwers en Zuidema/De Haan wisselen deze keer van slaapkamer. De vorige keer waren er op de ‘Toon Hermans’-kamer bijgeluiden waardoor buurvrouw Tineke niet de nachtrust heeft gekregen waarop ze gehoopt had. We zullen zien hoe het deze keer gaat. Door de vriendelijke gastvrouw wordt ons koffie aangeboden in het kleine, maar gerieflijke keukentje.

Op statieportret voor het gemeentehuis van Maastricht

Fairest Bookshop

Nou ja, om een lang verhaal kort te maken. Tegen twee uur arriveren we in Maastricht. Vanaf de parkeergarage op de oostelijke oever van de rivier de Maas is het maar ongeveer tien minuten wandelen tot het levendige centrum. En na te hebben bepaald waar het door ons besproken restaurant zich bevindt, lopen we naar wellicht de mooiste boekenwinkel van Nederland, de Dominicanen. Deze boekhandel is gevestigd in de zevenhonderd jaar oude Dominicaner Kerk en is door ‘the Guardian’ uitgeroepen tot de: “The fairest bookshop of the world, a bookshop made in heaven”. En over het laatste, daar kunnen we het als we de winkel weer uitlopen, helemaal mee eens zijn.

Waarschijnlijk de mooiste boekhandel van Nederland

Maastricht, oudste stad van Nederland?

Maastricht is misschien wel de oudste stad van Nederland. De eerste bewoning dateert van 500 jaar voor Christus. Het waren de Kelten die er een nederzetting hadden. Pas rond het jaar 70 kwamen de Romeinen. In 1204 kreeg Maastricht stadsrechten. De stad staat stijf van mooie gebouwen uit de zeventiende en achttiende eeuw. Maar ook zijn er nog veel restanten zichtbaar van de eeuwen ervoor. Met mooi weer kun je uren door de oude stad zwerven en nooit uitgekeken raken op al het moois. Wanneer je je voeten gaat voelen kun je een van de vele terrasjes nemen.

Kroketten met slagroom

 “Van boeken krijg je honger en dorst”; is geen bestaand gezegde. Het is iets wat de schrijver dezes uit zijn mouw schudt.  We hebben zin in wat. We gaan op zoek naar een kop koffie met ‘iets’ erbij. Op een groot bord wordt koffie met vlaai aangeboden. We betreden het uit 1764 daterende Grand Café ‘Au Mouton Blanc’ (met het witte schaap). De aanbieding van de via het uithangbord geoffreerde vlaai, blijkt ‘fini’ te zijn.  Reden? De vlaai is op! Het ‘replacement’ van de vlaai is van een andere prijsklasse, maar smaakt uitstekend. Hotze trakteert zich zelf op kroketten met brood. Tineke smeert een flinke lepel van haar slagroom op Hotze zijn kroketten en zo beste lezers, is een nieuwe variant ‘kroketten met brood’ ontstaan. De ‘Au Mouton Blanc’ is een gezellige taveerne waarin het met dit weer bijzonder lekker vertoeven is.

Als we weer buiten staan constateren we dat het is gestopt met zachtjes regenen. De regen is veel intenser geworden. Als we, na in een lange arcade gelopen te hebben, weer onder de blote hemel staan merken we dat de sluizen helemaal zijn opengezet. We willen een dbo-tje doen (dom blokje om), maar de regen dwingt ons De Bijenkorf in. We vergapen ons aan al het leuks dat deze luxe-winkel te bieden heeft en aan de prijzen. Via een achteruitgang lopen we V&D binnen. En na ook hier wat rond gescharreld te hebben staan we plotseling weer op straat. Het regent nog steeds en de lucht ziet er niet uit alsof het vandaag nog droog wordt.

Hoge alcoholpercentages

Het is inmiddels half vier en dus eigenlijk best tijd voor een drankje. In café ‘De Twee Heeren’ is nog een tafeltje onbezet. De vriendelijke bediening wijst ons erop dat dit plekje tot ongeveer half zes vrij is. “Oh, dat redden we wel” stellen we vast. Het is gezellig in de kroeg en we drinken er een paar heerlijke biertjes. De percentages van het genuttigde bier overstijgt de normaal door ons gehanteerde waarden, maar gelukkig bevindt het restaurant waar we straks eten, zich vlak om de hoek.

 

De stad is nog in kerstsfeer

Het is dan ook maar een ‘hoannestap’ naar het door ons gereserveerde restaurant ‘Basilica’. De wandeling er naartoe bedraagt exact 2 minuten. Op de eerste etage is een gezellige ruimte waar we aan een grote ovalen tafel aanzitten. Jan en Foekje weten uit ervaring -zij waren hier al eens eerder een pintje wezen drinken- dat deze uitspanning heerlijke bieren serveert. En zo wordt datgene wat wij kort daarvoor hadden afgebroken, hier voortgezet. Jammer voor Tineke, want zij is vanavond de BOB. Nadat Hotze en Tineke samen op zoek zijn gegaan naar de in de krochten van het pand verborgen toiletten komt Hotze alleen terug het eetlokaal binnen. Het duurt enige tijd eer Tineke zich weer laat zien. Zij is in het doolhof van trappen eventjes de weg kwijt geraakt. Wat zeer opmerkelijk is. In al die dikke 400 kilometer die we hebben gewandeld is ze nog maar zelden de weg kwijt geraakt. Wel eens haar wandelstok, maar de weg? Nee…

Het eten smaakt voortreffelijk, de sfeer is gezellig en de drankjes zijn erg lekker. Het zal rond half tien zijn als we het restaurant verlaten en ‘vrolijk’ de auto opzoeken.

Maastricht heeft wel hele bijzondere straatverlichting 

De Sint Servaasbrug bij nacht

Na een tumultueuze rit arriveren we rond tien uur bij ons slaapadres. Het was weer een mooie dag. Jammer van het slechte weer, maar het was gezellig. En nadat het geluid van de tandenborstels, spoelende kranen en een zich vullende stortbak is verstomd keert de rust weer op de eerste verdieping van de B&B.

Hopende op een goede nachtrust. Morgen is de laatste wandeldag van het Pieterpad.