Mooi weer vandaag
Het is dan eindelijk zover. Na er jarenlang
over te hebben gepraat starten we vandaag met het wandelen van het Pieterpad.
We staan om half zeven op; zetten koffie en smeren broodjes voor onderweg.
Buiten is het nog donker en de temperatuur ligt rond de vier graden. De
weersvoorspelling voor vandaag is goed: zonnig, 8 graden en een stevige
zuidelijke wind. Tot aan de avond zal het droog blijven. We gaan het allemaal
beleven.
 |
| De zeehonden liggen er vandaag bijzonder kleurig bij |
Acht uur. We kijken uit het raam en
zien dat er bij de buren nog niet bijzonder veel drukte is. We hadden toch
afgesproken om om acht uur te vertrekken? Foekje checkt voor de zekerheid maar
even. Ze keert terug met de mededeling dat de buurtjes de mening zijn aangedaan
dat we om negen uur hebben afgesproken. Uiteindelijk komt het er kwart voor
negen van dat we in twee auto’s naar het noorden van de provincie Groningen
rijden. Jan en Foekje laten hun auto in Wierumerschouw achter en met de auto
van Hotze en Tineke rijden we naar het startpunt van de etappe van vandaag:
Pieterburen.
 |
| De wandelschoenen aan en de koffie op. Klaar voor de start |
De zeehondencrèche
Op het parkeerterrein bij de zeehondencrèche van
Lenie ’t Hart trekken we onze wandelschoenen aan. Vanwege de koude ochtendwind
drinken we onze eerste koffie van vandaag in de auto. Maar dan; dan is het dan
eindelijk zover. De eerste etappe van de tocht naar Zuid Limburg kan beginnen. Natuurlijk
moet er wel eerst getoiletteerd worden. In het zeehondencentrum maken we
gebruik van de sanitaire voorzieningen en doneren we daarvoor een bedrag aan de
hulpbehoevende zeehondjes door wat muntgeld in een grote zeehondenspaarpot te
deponeren.
 |
| Je zou denken dat er een wc in de buurt is |
Tegen een frisse wind in lopen we richting
Eenrum. Beide zijden van de kaarsrechte weg bieden weidse uitzichten over het
Groninger Hogeland. Vlak voor Eenrum wijst een bordje in een lantaarnpaal ons
erop dat na 100 meter, in een kas, een toilet aanwezig is. De vrouwelijke helft
van ons wandelgezelschap wil dat wel eens onderzoeken. Hotze en Jan blijven op
de weg staan en absorberen op een luw plekje de warme zonnestralen. Het korte
onderzoek levert geen bewijs op voor de aanwezigheid van het beloofde gerief. “Ingen
toalett”, stelt Foekje vast.
Mooi Eenrum
Eenrum is was vroeger een voornaam dorp,
getuige de vele prachtige huizen die er staan. We vergapen ons aan al het
moois. Het valt op dat aan veel, toch al riante huizen, nog eens een stoere
serre is aangebouwd. Mooi hoor!
Vlak voordat we Eenrum uit wandelen passeert
ons een grote lange witte limousine. De wandelaars zijn het er over eens dat ze,
wanneer ze tijdens de wandeling van vandaag vanwege vermoeidheid niet meer
verder kunnen, deze limousine wel als bezemwagen zouden willen gebruiken.
Het Mensingaweersterbalkje
In het dorpje Mensingeweer lopen we langs de
korenmolen “Hollands Welvaart”. Ondanks dat de molen al van 1855 dateert staat
hij erbij als door een ringetje te halen. Even verderop slaan we rechts af en
komen bij een alleraardigst bruggetje over het Mensingaweersterloopdiep. Het
bruggetje, waar natuurlijk een fotootje van wordt gemaakt, heet in de volksmond
het “Mensingaweersterbalkje”. Leuk, al deze kleine wetenswaardigheden.
 |
| Wandelaars op het Mensigaweersterbalkje |
Na Mensingaweer lopen we op een smal weggetje
langs het loopdiep richting Winsum. We constateren dat het een mooi weggetje is
dat vanwege zijn doodlopende karakter erg rustig is. Tot nu toe zijn we pas 1
fietser tegengekomen. Plotseling worden we opgeschrikt door een immense
vrachtwagen die ons van achteren als het ware besluipt. Vanwege de stevige
tegenwind hebben we de kolos niet horen aankomen. Als Jan zich omdraait rijdt
de vrachtwagen op minder dan 2 meter achter hem. En van die afstand lijkt zo’n
truck wel heel erg hoog. We groeten de chauffeur die ons vriendelijke gebaar
niet weet te waarderen en zonder ook maar een reactie verder rijdt. Verderop
draait de vrachtwagen het erf van een boerderij op. We speculeren er driftig op
los hoe die chauffeur straks op het smalle pad terug moet. Achteruitrijdend
misschien?
 |
| Winsum. Op weg naar koffie met appelgebak en/of wafel |
Koffie met appelgebak (of toch een wafel)
Na 11 kilometer bereiken we Winsum. Het is een
leuk dorp dat in de vroege middeleeuwen een belangrijke handelsnederzetting was
met zowel markt- als muntrecht. We besluiten in een uitspanning bij de brug
over het Winsumerdiep voor de, op de reclameborden geoffreerde, koffie met
appelgebak te gaan. Aan tafel wordt nagedacht of we inderdaad voor het
appelgebak gaan of dat we kiezen voor een verleidelijke wafel met wel of geen
fruit en wel of geen slagroom. Even later genieten we van een kop heerlijke
koffie en wordt door de uitbaatster een bonte verzameling banket op tafel
gezet. We laten het ons wel smaken. Na een half vertrekken we voor het tweede
deel van de tocht.
 |
| Eerst de hindernissen; daarna de drassige weilanden |
Na ongeveer 1 kilometer verlaten we de
verharde wegen en paden en moeten we een klein stukje door de weilanden. Door
de vele regen van de afgelopen dagen mag het pad door het weiland op zijn minst
drassig worden genoemd. De vette Groninger klei plakt aan de schoenen. Als we
na een dikke kilometer weer vaste grond onder de voeten krijgen ontdoen we onze
schoenen van de zware klei door ze in de berm door het lange gras te halen.
Daarna stampen we nog een paar keer met onze schoenen op het grijze asfalt en
dan kunnen we weer door.
 |
| Rustige paden nabij Garnwerd |
Drie kilometer voor Garnwerd zien we het mooie
plaatsje in de verte al liggen. Voor het dorp, in het Reitdiep, ligt een
driemaster die alle zeilen heeft gehesen. Maar het schip wijkt niet van zijn
plaats. Het waarom daarvan vormt voor vele honderden meters punt van discussie.
In Garnwerd willen we nog een kop, zelf meegebrachte, koffie nuttigen en zoeken
ons een plekje. Het bankje onder de stelling van de molen “de Meeuw” lijkt ons
een geschikt plekje, maar omdat het bankje ons wat krakkemikkig voorkomt en
omdat nogal druk aan de weg wordt gewerkt, kiezen we voor een bankje tussen het
café Hammingh en het Reitdiep. Even zitten!
 |
| Op het bruggetje over de Hunze |
Aan de oostkant van het Reitdiep vervolgen we
onze weg naar het eindpunt. Onderweg komen we langs een sluis in de oude rivier
de Hunze. De Hunze begint ten oosten van Gasselte en mondde vroeger bij
Pieterburen uit in de Waddenzee. We wandelen door de oudste cultuurlandschappen
van Europa. Via de brug over de uit 1877 daterende Wetsingersluis belanden we
weer op de westelijke oever van het Reitdiep. Deze sluis had vroeger tot doel
om bij extreem hoog water de stad Groningen voor overstromingen te behoeden.
 |
| Het oude kerkje op de wierde van Oostum |
Fotograferen maar, die wierde
Net voor het eindpunt van de tocht van vandaag
passeren we de wierde (terp) van Oostum. Van afstand lijkt het een kleine
puntige puist met een kerkje erop. Dit is waarschijnlijk de meest
gefotografeerde wierde van Groningen. En natuurlijk maken wij ook onze foto’s.
De wierde dateert van de 6e eeuw, maar waarschijnlijk werd die plek
al langer bewoond. Tussen 1905 en 1913 werden grote delen van de wierde
afgegraven. Door de stijlrand rijst het kerkje van Oostum daarom op tot 4,5
meter boven de omliggende omgeving.
De laatste kilometer van vandaag leidt ons
over de ‘dode laan’. Dit is een vroegere doodweg, vernoemd naar de
begrafenisstoeten die hier overheen liepen om hun doden op het kerkhof van
Oostum of Wierum te begraven. Aan het einde van de laan maken we een groepsfoto
en zetten dan de laatste honderden meters in, richting de auto.
Een domper
Vanochtend heeft Jan de auto geparkeerd op een
klein parkeerterreintje vlak langs het Reitdiep. Om daar vandaan te komen moet
de auto een stukje achteruit worden gereden. POEFFFF! Bij het achteruit rijden
raakt Jan met het rechtervoorwiel een bolder waardoor de velg indeukt en de
band in no-time leeg loopt. De wieldop raakt los en rolt het Reitdiep in. De
kapotte band wordt door Jan snel verwisseld voor de vermaledijde thuisbrenger
en even later rijden we, met een gangetje van maximaal 80 kilometer per uur,
richting Pieterburen om de andere auto op te halen.
We kijken terug op een prachtige wandeltocht.
Het weer was goed. Pas op de terugreis in de auto begon het te regenen.
